mò chí jì
墨池记
lín chuān zhī chéng dōng, yǒu dì yǐn rán ér gāo, yǐ lín yú xī, yuē xīn chéng.
临川之城东,有地隐然而高,以临于溪,曰新城。
xīn chéng zhī shàng, yǒu chí wā rán ér fāng yǐ zhǎng, yuē wáng xī zhī zhī mò chí zhě, xún bó zi lín chuān jì yún yě.
新城之上,有池洼然而方以长,曰王羲之之墨池者,荀伯子《临川记》云也。
xī zhī cháng mù zhāng zhī, lín chí xué shū, chí shuǐ jǐn hēi, cǐ wèi qí gù jī, qǐ xìn rán xié? fāng xī zhī zhī bù kě qiáng yǐ shì, ér cháng jí dōng fāng, chū cāng hǎi, yǐ yú qí yì yú shān shuǐ zhī jiān qǐ qí cháng yáng sì zì, ér yòu cháng zì xiū yú cǐ xié? xī zhī zhī shū wǎn nǎi shàn, zé qí suǒ néng, gài yì yǐ jīng lì zì zhì zhě, fēi tiān chéng yě.
羲之尝慕张芝,临池学书,池水尽黑,此为其故迹,岂信然邪? 方羲之之不可强以仕,而尝极东方,出沧海,以娱其意于山水之间;岂其徜徉肆恣,而又尝自休于此邪?羲之之书晚乃善,则其所能,盖亦以精力自致者,非天成也。
rán hòu shì wèi yǒu néng jí zhě, qǐ qí xué bù rú bǐ xié? zé xué gù qǐ kě yǐ shǎo zāi, kuàng yù shēn zào dào dé zhě xié? mò chí zhī shàng, jīn wèi zhōu xué shè.
然后世未有能及者,岂其学不如彼邪?则学固岂可以少哉,况欲深造道德者邪? 墨池之上,今为州学舍。
jiào shòu wáng jūn shèng kǒng qí bù zhāng yě, shū' jìn wáng yòu jūn mò chí' zhī liù zì yú yíng jiān yǐ jiē zhī.
教授王君盛恐其不章也,书‘晋王右军墨池’之六字于楹间以揭之。
yòu gào yú gǒng yuē:" yuàn yǒu jì".
又告于巩曰:“愿有记”。
tuī wáng jūn zhī xīn, qǐ ài rén zhī shàn, suī yī néng bù yǐ fèi, ér yīn yǐ jí hū qí jī xié? qí yì yù tuī qí shì yǐ miǎn qí xué zhě xié? fū rén zhī yǒu yī néng ér shǐ hòu rén shàng zhī rú cǐ, kuàng rén rén zhuāng shì zhī yí fēng yú sī bèi yú lái shì zhě hé rú zāi! qìng lì bā nián jiǔ yuè shí èr rì, zēng gǒng jì.
推王君之心,岂爱人之善,虽一能不以废,而因以及乎其迹邪?其亦欲推其事以勉其学者邪?夫人之有一能而使后人尚之如此,况仁人庄士之遗风余思被于来世者何如哉! 庆历八年九月十二日,曾巩记。
nbsp
“以娱其意于山水之间”出自宋代曾巩的《墨池记》,诗句共9个字,诗句拼音为:yǐ yú qí yì yú shān shuǐ zhī jiān,诗句平仄:仄平平仄平平仄平平。