gǔ shī zèng fāng xī zhí
古诗赠方希直
wú yǒu fāng jǐ níng, qí rén shì xī shēng.
吾友方济宁,其人世希生。
yǒu rú yán dùn zhī xuě, shǔ tiān zhī xīng.
有如炎燉之雪,曙天之星。
píng shēng tè lì bù xùn sú, qióng nián kū kū, wéi jiū xīn hū xī wén zhōu kǒng zhī yí jīng.
平生特立不徇俗,穷年矻矻,惟究心乎羲文周孔之遗经。
yī dàn qǐ zuò jùn, zhuō rán wèi qún lí zhī hù shì, liè mù zhī yí xíng.
一旦起作郡,卓然为群黎之怙恃,列牧之仪刑。
jiǔ yuán zhǎng wǎng bù kě zuò, shǐ rén sī zhī xuàn rán shuāng tì líng.
九原长往不可作,使人思之泫然双涕零。
wǒ yán jǐ níng jīn bù sǐ, jǐ níng yǒu zi zì xī zhí, wài yān cái huá yǐ jué shì, nèi
我言济宁今不死,济宁有子字希直,外焉才华已绝世,内
yān chí jìng héng xīng xīng.
焉持敬恒惺惺。
wǎng nián wǒ yè sòng tài shǐ, jiàn zhī zuò yòu ài qí fēng.
往年我谒宋太史,见之座右爱其风。
shén xiù fā mù guāng, rú yuè shuāng méi qīng.
神秀发目光,如月双眉青。
tài shǐ wén zhāng shàn zhōng tǔ, dōng bō yú ruò mù, xī liú rù mí líng.
太史文章擅中土,东播逾若木,西流入麋泠。
měi chēng xī zhí bǐng jiān qì, páng chí yú zi yóu yǐ qīng wèi lín zhuó jīng.
每称希直禀间气,旁驰余子犹以清渭临浊泾。
tài shǐ yóu jù zhōng, ér wǒ yóu cùn tíng.
太史犹巨钟,而我犹寸莛。
wǒ sòng wú lòu cí, yī yī wèi wǒ cè ěr tīng.
我诵芜陋辞,一一为我侧耳听。
zhǐ jīn yuǎn xíng bù kě dí, sòng rù fán lóng xiāng guò shǐ wǒ sǎ lèi rú zuì xǐng.
只今远行不可觌,送入樊笼相过使我洒泪如醉醒。
wò shǒu chén shì zhōng, gù yǐng liǎng líng.
握手尘市中,顾影两蛉。
xióng wén xì zì sāi jù zhì, duō zāi zhù shù néng ěr xīn.
雄文细字塞巨帙,咄哉著述能尔馨。
zhèn mèi kuài dú bù kě le, yǎ cí hóng lùn kāi xīn jiōng.
振袂快读不可了,雅辞宏论开心扃。
qí xiǎn è yún hàn, qí yōu tōng yǎo míng.
其显遏云汉,其幽通窈冥。
shàn rú gē jiǎ jī jìn kù, qí rú pán dǐng juān shāng míng.
赡如戈甲积晋库,奇如盘鼎镌商铭。
lì rú gōu máng qīng chūn bù huā huì, zhuàng rú lóng fēng bái rì qū léi tíng.
丽如勾芒青春布花卉,壮如隆丰白日驱雷霆。
qiān liú wàn pài nù bēn fàng, zhōng rán tiē tiē qū dōng míng.
千流万派怒奔放,终然帖帖趋东溟。
gù wǒ liǎn tuì yú, shǒu kǒu dòng rú yíng.
顾我敛退余,守口动如蝇。
jīn rì dé zi wén, dān sòng bù zàn tíng.
今日得子文,耽诵不暂停。
yǒu rú chì rì tú, jiě kě dé chǔ píng.
有如赤日途,解渴得楚萍。
yòu rú lí huò cháng, hū jǔ wǔ hóu qīng.
又如藜藿肠,忽咀五侯鲭。
suǒ suǒ bǐ hé rén, nǎi gōng yuè lù xíng.
琐琐彼何人,乃工月露形。
huà rán zhōu tíng dǔ jù liáo, guāng yǐng bù fù kuī wēi yíng.
划然周廷睹巨燎,光影不复窥微萤。
jiē zāi xī zhí zhí jīng tài shǐ mén, wén lǐ jǐ níng tíng.
嗟哉希直执经太史门,闻礼济宁庭。
yǐ wén bǐ xíng xíng yì jùn, chí yǐ yòng shì bù chì rú yǎng shēng zhī gǔ sù, jì jí zhī cān
以文比行行益峻,持以用世不啻如养生之谷粟,济疾之参
líng.
苓。
hú nǎi bì chù dōng hǎi yì, zuò yuè huì shuò diāo ráo míng.
胡乃避处东海裔,坐阅晦朔雕荛蓂。
wǒ yù qí wèi bù xiǔ jì, máng è cuì lì zhòng fā xíng.
我欲其为不朽计,铓锷淬砺重发硎。
zhì yīn jù néng mì, xī luán dá hé líng.
至音讵能秘,锡鸾答和铃。
zhí xū shàng zhuī yú shū pì zhōu yǎ, qǐ kěn xià bǐ qín shì fāng lǔ jiōng.
直须上追虞书媲周雅,岂肯下比秦誓方鲁駉。
yú yǐ zuò chūn qiū zhī yǔ yì, wèi lǐ lè zhī fān píng.
于以作《春秋》之羽翼,为《礼》、《乐》之藩屏。
jiē zāi zài dào qì, shú wèi zài shì yóu chú líng.
嗟哉载道器,孰谓在世犹刍灵。
shàng dì yuè shì mǐn sī wén, níng fù xià qǔ chì liù dīng.
上帝阅世悯斯文,宁复下取敕六丁。
shuǐ wèi jiāng hàn xīng zuò dòu, juān zhī jīn shí chuí qiān líng.
水为江汉星作斗,镌之金石垂千龄。
“忽咀五侯鲭”出自宋代叶见泰的《古诗赠方希直》,诗句共5个字,诗句拼音为:hū jǔ wǔ hóu qīng,诗句平仄:平仄仄平平。